زایمان پروسه‌ای است که در آن بدن شما برای تولد فرزندتان آماده می‌شود. در طی زایمان رحم شما به‌دفعات منقبض می‌شود. در هر انقباض، رحم و شکم سفت می‌شوند. همچنین در طول زایمان، دهانهٔ رحم شما نرم، نازک، باز و گشاد می‌شود. با نزدیک‌شدن به زایمان، کودک شما از رحم به‌سمت پایین و به‌سوی واژن حرکت می‌کند. وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است احساس مدفوع کنید. زایمان معمولاً بین هفته‌های ۳۷ تا ۴۲ به‌صورت خودبه‌خود شروع می‌شود. اما در برخی موارد، پزشکان تصمیم به القای زایمان می‌گیرند. یعنی دارویی را تجویز می‌کنند تا دهانهٔ رحم نرم شود. پزشکان تنها در صورتی قبل از هفتهٔ ۳۹ این کار را می‌کنند که انتظار برای شروع خودبه‌خودی زایمان برای شما یا فرزندتان خطرناک باشد.

در طول زایمان، پزشک یا ماما به شما کمک می‌کنند تا نوزاد خود را به دنیا بیاورید. زمانی که نوزاد از واژن خارج می‌شود، به آن «زایمان واژینال» می‌گویند. اگر پزشک برای بیرون‌آوردن نوزاد از رحم جراحی انجام بدهد، به آن «سزارین» یا «زایمان سزارین» گفته می‌شود. در طول زایمان واژینال، هنگامی که دهانهٔ رحم شما تا انتها باز شد، به‌سختی تلتاش خواهید کرد تا کودک خود را بیرون بکشید. پزشک یا ماما به شما خواهد گفت که چه زمانی می‌توانید فشاردادن و زورزدن را آغاز کنید. معمولاً می‌توانید در حالات مختلفی که راحت‌تر هستید دراز بکشید. به‌عنوان مثال، می‌توانید به پهلو دراز بکشید، بنشینید، زانو یا چمباتمه بزنید. بیرون‌راندن نوزاد می‌تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. معمولاً زایمان فرزند اول بیشتر طول می‌کشد.

بله، زایمان معمولاً درد دارد. درد ناشی از انقباضات رحم و در ادامه از کشش واژن شما در حین هل‌دادن کودک به بیرون ایجاد شود. میزان درد برای هرکسی متفاوت است. گاهی افراد از پزشک می‌خواهد که دردشان را با دارو کنترل کند. اما متأسفانه هیچ راهی وجود ندارد که برای همه کارساز باشد. بنابراین انتخاب درست برای هرکسی متفاوت است. برخی افراد زایمانی کاملاً طبیعی را انتخاب می‌کنند. این بدان معناست که در حین زایمان از داروهای ضدّدرد استفاده نمی‌کنند. این افراد برای کنترل درد از کارهای دیگری مانند تمرینات تنفسی استفاده می‌کنند. سایر افراد برای کاهش درد زایمان از دارو استفاده می‌کنند. در این موارد احتمالاً پزشک دارو را در حین یا قبل از زایمان به شما می‌دهند. راه‌های مختلفی برای تجویز دارو برای درد وجود دارد. دارو ممکن است تنفس شود، از طریق ورید (خون) یا از طریق یک لولهٔ نازک که در پشت شما قرار داده شده است (بلوک اپیدورال) داده شود.

قبل از تولد، نوزادان در موقعیت‌های مختلف در رحم قرار می‌گیرند. در انتهای بارداری، اکثر نوزادان در حالتی قرار می‌گیرند که سرشان نزدیک واژن است. برخی نوزادان در حالتی قرار می‌گیرند که پاها، باسن یا شانه‌هایشان به واژن نزدیک‌تر است. اگر سر نوزاد در نزدیک واژن نباشد، پزشکان آن را «بریچ» می‌نامند. اگر کودک شما رو به پایین نیست، پزشک یا ماما در مورد گزینه‌های مختلف با شما صحبت خواهند کرد. ممکن است بتوانند نوزاد شما را قبل از شروع زایمان بچرخانند و به‌صورت طبیعی به دنیا بیاورند. همچنین ممکن است به شما پیشنهاد کنند که سزارین کنید.

پس از تولد نوزاد، پزشک نوزاد را به شما می‌دهد. در صورتی که نوزاد نیاز به معاینهٔ فوری داشته باشد، متخصص اطفال نوزاد را معاینه می‌کند. اگر شما و نوزادتان هر دو سالم هستید، پزشک یا ماما ممکن است حدود یک دقیقه صبر کنند تا بند ناف را ببندند و قطع کنند. این به نوزاد اجازه می‌دهد تا مقداری از خون موجود در جفت را دریافت کند. جفت عضوی در داخل رحم است که مواد مغذی و اکسیژن را به کودک می‌رساند و مواد زائد را با خود می‌برد. در مرحلهٔ بعد، جفت نیز باید از رحم خارج شود. معمولاً جفت در عرض سی دقیقه پس از تولد نوزاد به‌طور طبیعی خارج می‌شود، اما گاهی اوقات پزشک یا ماما باید به خارج‌کردن آن از رحم کمک کند. پس از خروج جفت از رحم، پزشک واژن شما را معاینه می‌کند. اگر پوست شما در هنگام تولد پاره شده باشد، ممکن است نیاز به بخیه داشته باشید.

پس از تولد، پزشک، پرستار، ماما یا متخصص اطفال بدن و سلامت عمومی کودک شما را مورد بررسی سریع اولیه قرار می‌دهند. بخشی از این امتحان، «آزمون آپگار» نام دارد. در این آزمون ضربان قلب، تنفس، حرکت، ماهیچه‌ها و رنگ پوست کودک شما بررسی می‌شود. آپگار نوزاد شما یک دقیقه و پنج دقیقه پس از تولد بررسی می‌شود. معمولاً پس از تولد می‌توانید کودک خود را در آغوش بگیرید یا به او به شیر بدهید. کودک شما بلافاصله پس از تولد برخی از درمان‌ها را مانند قطره یا پماد چشمی برای جلوگیری از عفونت چشم و دوز ویتامین K برای جلوگیری از خون‌ریزی غیرطبیعی دریافت می‌کند. قبل از اینکه کودک شما بیمارستان را ترک کند، خدمات زیر به او ارائه می‌شوند:

• معاینهٔ دقیق
• آزمایش خون (از پاشنهٔ پا) برای بررسی بیماری‌های جدی مختلف که نوزادان ممکن است با آن متولد شوند. برای اطلاعات بیشتر در مورد این آزمایش، از پزشک یا پرستار خود بپرسید.
• تست شنوایی
• یک دوز واکسن هپاتیت B: واکسن‌ها می‌توانند از برخی عفونت‌های جدی و کشنده جلوگیری کنند. هپاتیت B یک عفونت جدی کبدی است.

پس از ترخیص از بیمارستان، در صورت مواجهه‌شدن با عوارض زیر به پزشک خود مراجعه کنید:

• خون‌ریزی زیاد از واژن: خون‌ریزی از واژن تا چند هفته پس از زایمان طبیعی است. اما اگر لخته‌های خونی بزرگ دارید یا خون‌ریزی شما افزایش پیدا کرده است، به پزشک خود مراجعه کنید.
• احساس سرگیجه یا غش
• تب
• استفراغ
• شکم‌درد جدید
• سردرد شدید یا مشکلات بینایی
• احساس ناراحتی یا درماندگی